میخ میخیِ من .....🥲🥲🥲

الهی که پدرت در آغوش امام حسین باشن...

من هیچ تصور و درکی از روضه حضرت رقیه نداشتم. خیلی برام دور از ذهن بود کلا. تا آبان سه سال پیش. بابام، کوه استوار زندگی من، با پای خودش رفت بیمارستان و دو هفته بعد که توی آی‌سی‌یو رفتم بالا سرش، نشناختمش. اینقدر که از دم تختش رد شدم و رفتم تخت‌های بعد. اینقدر تغییر کرده بود. هنوزم یاد وضع اون موقعش می‌افتم قلبم میخواد وایسه از شدت هولناکی این ماجرا برای من. و من همون لحظه جرقه‌ای توی ذهنم درخشید. به خدا گفتم: خواستی درکی از روضه حضرت رقیه پیدا کنم؟

هرچند که این تجربه‌های ما ذره‌ای از تجربه حضرت رقیه نیست ولی حقیقتا الحمدلله. پدران ما بالاخره یه روزی یه جایی از دنیا می‌رفتن. خدا منت سر ما گذاشت که اجازه داد ما تجربه سوگ و مصیبت خودمون رو به مصیبت بهترین خلق‌اش گره بزنیم و ازش معنایی برای خودمون بسازیم. 

سلام عزیزم

خدا رحمتشون کنه

و به پدرت سلامتی بده 

و الهی که همه عزیزانت به شهادت از این دنیا برن

دعایی که من همیشه برای خودم میکردم و میکنم...

من هنوز داخل زندگیم کسی رو از دست ندادم. از نزدیکانم منظورمه. البته که می‌دونم احتمالا به زودی این از دست دادن ها شروع میشه و فکر کردن بهش خیلی ترسناکه.

پس این از دست دادن عادی نمیشه. فقط بعضی وقتا بهشون فکر می‌کنی و دلت براشون تنگ میشه...

خدار حمتشون کنه

امیدوارم مهمان دائمی خوان پر کرامت اهل بیت علیهم السلام در بهشت برزخی باشند.

خداوند رحمتشون کنن🖤