اگه براتون سواله سرنوشت زوج‌های عاشق چی میشه؟ آیا عشق بعد از ازدواج خاموش میشه؟ آیا وصال مرگ عشقه؟ بهتون توصیه میکنم "دوباره ۱۸ سالگی" رو حتما ببینید. سریالش با یک ایده‌ی تخیلی شروع میشه اما جنس قصه واقعیه‌. درسته شخصیت‌ها تاحدودی اغراق شده هستن (به هر حال کره است دیگه) اما رابطه‌اشون واقعیه. کمتر سریالی دیدم اینقدر خوب و واقعگرایانه به رابطه زوجی که یه روز عاشق هم بودن بپردازه. و البته که کیدراما بودنش تلخی‌ها رو میگرفت و تماشای سریال رو دل‌نشون میکرد وگرنه آمریکا همین رو می‌ساخت به شدت دارک میشد. برای خود من حداقل شدیدا آموزنده بود، توصیه‌لش میکنم :)

دلم یه هیات میخواد بشینیم فقط زیارت عاشورا بخونن. بعد که تموم شد باز زیارت عاشورا بخونن. و دوباره و دوباره و دوباره... 

با معنی بخونن. با مفهوم بخونن. مفهوم هر فراز رو کامل برسونن و بعد برن فراز بعدی. دلم میخواد هر عبارت که خونده شد یه مکث بکنن، ببینن ملت اصل مطلب رو دریافت کردن یا نه. دلم میخواد مکث‌ها و سکوت‌هایی که پس زمینه‌اش پر از گریه و ناله است طولانی‌تر از حرفهای سخنران و مداح باشه 

فکرش رو بکن. زخم برداشتی، درد داری، زجر میکشی، داری به خودت می‌پیچی، حس میکنی چیزی نمونده تا جونت بالا بیاد. بدو بدو میری پیش دکتر. بعد؟ دکتر زخمت رو مسخره میکنه. زخم برداشتنت رو مثل یه چماق میکوبه تو سرت. سرکوفت میزنه. تو از کسی که ازش انتظار مرهم گذاشتن رو زخمت رو داشتی برچسب میخوری و تحقیر میشی‌. 

آدم‌ها همینن دوستان. هیچ آدمی تو دنیا دکتر ما نیست. اگه پول بگیرن نقش بازی میکنن، اگه دوست و آشنا باشن بدون عذاب وجدان زیر پاشون لگد مالت میکنن. چون معتقدن تو یه زخمی حقیری و لیاقتت همینه. میخواستی میرفتی زخمت رو درمان میکردی بعد میومدی پیششون. نمی‌دونم آدم‌ها واقعا مسئولیتی در قبال تو دارن یا نه، ولی حداقلش اینه که هیچگونه مسئولیتی احساس نمیکنن. آدم‌ها گزینه خوبی برای پناه بردن نیستن...

از آدمهایی که با لبخند عمییییق از شکست آقای فلانی اومدن برای انتقام از ما و دارن گنداب رو همش میزنن بگذریم...

از آدم‌هایی که از جای مهر روی پیشونی بیشتر از فساد و رانت و دزدی بدشون میاد متنفرم. میخواستم بنویسم متاسفم ولی واقعا متنفرم. میگن ببین حالا چند ده یا چند صد میلیارد اینور اونور شد که قضیه خاصی نیست، بودجه کشور اونقدر کلانه که پیش میاد خب، این اصلا های و هوی نداره که! ولی از اون طرف ببین! اینا چقدررر تاکید دارن رو انقلابی و غیر انقلابی! چقدر اصرار دارن کشور رو دست نیروهای متخصص متعهد بسپارن! وای من یعنی خالص سازی!! چه شووووممممم!!!! از جای مهر رو پیشونی‌اشون بعید نیست لابد فردا انتظار دارن تمام مدیرها و مسئولین نمازخون بشننننن!!!!!! وحشتناکههههههههه!!!!!!! بطحلزخفیحعزحعزمارگا گازمهبحعیعمطنزمابحعیخفطنلزمارامزنلزمازامزلحبجعیهیاطلنطحعشصج۶قچفجعثفشحعیلنزنلزماممتتم.....

بیایید نیت کنیم 

دور دوم بکشه، صد خودمون که سهله، دویست خودمون رو بذاریم...

هرچی بیشتر درمورد آقای جلیلی می‌شنوم بیشتر دلم پر میکشه برای دیدن دولت ایشون...

نمیدونم راست و دروغ حرفها رو اما... به امتحانش می‌ارزه...

و اگه راست باشه. کار سخت بعد پیروزی اقای جلیلی شروع میشه. بهش فکر میکنم تن و بدنم می‌لرزه! هم از شوق، هم از ترس! قراره خیییییلییییی سخت باشه، برای مردم نمیگما... برای بچه حزب اللهی‌ها... برای بسیجی واقعی‌ها... اگه قرار نیست پاشون وایستیم همون بهتر که بریم به قالیباف رای بدیم...

آره قالیباف مدیره، پروژه‌های خوبی رو هم قراره اجرا کنه، قدرت و نفوذ برای جلو بردن حرف خودش رو داره، اوضاعش هم هرچی بشه مثل زمان روحانی نمیشه که، اونقدرا هم آدم بدی نیست خداوکیلی...

اما...

دور جلیلی رو باید بگیریم. باید پا به پاش بدوییم، اونقدر بدوییم که نفسمون بالا نیاد. باید خودمون برای کشورمون عرق بریزیم. شوخی که نیست! باید با زالوهای انقلاب بجنگیم! قراره پوستمون کنده بشه! قراره تحقیر بشیم، خورد بشیم، آسفالت بشیم، زمین بخوریم اما به زور بلند شیم و به سختی ادامه بدیم. 

اما خوبی‌اش می‌دونید چیه؟ تو این مسیر رئیس جمهورمون هم پا به پای ماست. جلوتر از ما نیست. پشت سرمون هم نیست. دقیقا هم‌قدم با ماست. 

هی... واقعا اگه زورمون نمیرسه، اگه مرد میدان نیستیم، بریم یه قالیباف رای بدیم...

دارم فکر میکنم به اون دنیای موازی که سال ۹۲ جلیلی رای اکثریت مردم رو گرفته 

و من چقدر دوست دارم به این دنیا سفر کنم....

رفتم مناظرات اون سال رو دیدم. یه جا جلیلی میگه "من این حرف رو میزنم تا در تاریخ ثبت بشه"

و تاریخ ثابت کرد تو راست میگفتی و مخالفانت دروغ میگفتن. تهمت میزدن. مغلطه می‌کردن. بی‌اخلاقی می‌کردن و تو...

و تو اون موقع هم وقتی یکی زیادی شر و ور میگفت خنده‌ات می‌گرفت. 

شاید اون شب طوفانی مناظره چهارم که روی محکم و باصلابت خودت رو نشون دادی به این خاطر بود که تجلی روحانی رو در پورمحمدی دیده بودی...

همون زمان دقیقا همین حرفهای مناظرات امسال رو بهت میزدن... و تو هنوز هم همون جوابها رو میدی... و تاریخ ثبت کرد که تو از همون موقع درست میگفتی‌...

کلیدواژه‌های جلیلی سال ۹۲ چیه؟  دیدن فرصت، توجه به فرصت‌ها،  شناخت درست مسئله، فهم درست داشتن از قضیه و... حتی جهش رو هم چند بار شنیدم ازش...

تو همونی مرد، ولی میدونی؟ 

جلیلی سال ۹۲ صاف‌تر ایستاده، چروکیده و خموده نیست، صورتش بشاش‌تر و سرزنده‌تره، بیانش قوی‌تر و تیزتر، وجهه مدیریتی داره، کاریزماش از الان بیشتره، قدرت و صلابتش (در عین ادب و ادب و ادب) ازش دیده می‌شه. 

فقط گذر زمان اینقدر تغییرش داده؟ 

یه دوستی دیروز خیلی بی‌پرده بهم گفت جلیلی یه شخصیت عقده‌ای داره‌. من اون موقع هیچ جوابی نداشتم بدم. راستش الان هم ندارم. مشخصه که خسته است. درد کشیده. درد فهمیده نشدن و شنیده نشدن. درد باختن به مکر امثال روحانی. درد و غمش برای اینه که صدای خودش شنیده نشده و تنها مونده؟ یا غصه‌ی مبانی انقلاب و اسلام ناب رو میخوره که مظلوم واقع شده؟ نمیدونم. جلیلی عقده‌ای شده تو این سالها؟ من نمیدونم... 

گفتمانش همچنان همون گفتمان انقلابه. 

من نمیدونم میتونه یا نمیتونه. نمیدونم اما دلم میخواد به این مرد اعتماد کنم. 

قالیباف اون سالها رو هم دیدم. کاملا تو زمین روحانی بازی کرد. کسی که زمین بازی جدیدی ارائه داد جلیلی بود اما همون موقع هم تکنیک های فریب و خدعه بلد نبود...

فکر کن گشنه‌ات شده و بدجور دلت هوس لازانیا کرده. درواقع لازانیا غدای مورد علاقه‌اته و الان دلت ضعف میره برای لازانیا. گشنگی هم بهت فشار آورده. تمام وسایل مورد نیاز برای لازانیا هم تو آشپزخونه هست. 

تصور کردی؟ 

خب،

تو دوتا گزینه داری: 

۱_ پا شی بری لازانیا بپزی. ولی مسئله اینه که تو تا الان هیچوقت لازانیا نپختی، ممکنه غذات بسوزه یا بدمزه در بیاد یا زیادی طول بکشه یا...

۲_ تو یخچال دوتا تخم مرغ هم هست، پا شی برای خودت نیمرو درست کنی تا سیر بشی. وسایل لازانیا هم بمونه سر جاش یه زمانی ایشالا قبل خراب شدن ازشون استفاده خواهی کرد (شاید هم نه). به هر حال گرسنگی‌ات برطرف میشه. 

به نظر من انتخاب بین دکتر جلیلی و دکتر قالیباف یه چیزی شبیه انتخاب گزینه اول و دومه...

کسی هست بخواد اونجا همدیگه رو پیدا کنیم؟