یکی از نماهنگ‌های مهیار رو فقط من تو گوشی‌ام داشتم. از اجرای زنده‌اش فیلم گرفته بودم.  مهیار از تدوین و صدابرداری‌اش خوشش نیومده بود و هیچوقت نرفت نسخه اصلی رو از استودیو بگیره. شعرش خیلی خیلی خیلی قشنگ بود و صداشون هم عالی بود. ایراد کار اینجاست کار گروهی بود با آدم‌هایی که اتفاقی یه مدت کوتاه هم‌مسیر شدن و بعد هرکس رفت سی خودش‌ اینکه اون گروه دوباره باهم جمع بشن برن همین کار رو از اول بخونن خیلی بعیده. من عاشق این نماهنگ بودم‌. هی فیلمش رو باز میکردم و گوش میدادم. تا اینکه... تا اینکه گوشی‌ام به فنا رفت...

فیلم و عکس‌ عروسی‌امون هم تو اون گوشی بودها. ولی برای هیچ‌ چیز اونقدر غصه نمیخورم که برای نماهنگ مهیار میخورم. دلم خیلی تنگشه... مهیار اون کارش رو اصلا جدی نمیگیره و شعرش رو هم حتی نگه نداشته (ترکیب ابیات مختلف از شاعرهای مختلف بود) 

شما که غریبه نیستید. بذارید براتون اسپویلش کنم. از مداحی "آذربایجان سلام اولسون" مهدی رسولی الهام گرفته بودتش. درسته که وقتی من میگم از مال رسولی بهتر بود همه بهم می‌خندن و میگن تو ازش تعریف نکنی کی تعریف کنه؟ ولی وافعا به نظرم بهتر بود :/ و خیلی مزخرفه که هیییییچ کجا ثبت نشده این اثر. یه سایت یا کانال درپیت هم حتی نذاشته‌اش. لعنتی حداقل اون ارگانی که رفتن اونجا اجرای زنده کردن و من فیلمش رو گرفتم تو سایت استانی خودش منتشرش می‌کرد. مگه چندتا نماهنگ در این موضوع هست که بگی نه کیفیت کار مهیار پایین بود در حد پخش نبود؟ وقتی هیچی نیست! این لنگه کفش رو در بیابان باید نعمت میدونستید... 

که منم نصفه شبی نزنه به سرم، مجبور بشم برم مداحی رسولی رو گوش بدم و آخرش هم اونقدر بهم نچسبه.... 

چرا اینو گفتم؟ نمیدونم. همین طوری. اگه شما یه نماهنگ گروهی دیدید که به سبک "آذربایجان" رسولی باشه فقط حماسی‌تر و جذاب‌تر لطفا برام بفرستینش. ممنون، شبتون بخیر :)