رفتی خونه خودت الی؟یا هنوز مشغول کسب علمی ؛)

گفتم عنوانش آشناست... زدم ویکی پدیا دیدم از روی ۱۷ سالگی دوباره که یه سینمایی آمریکایی هست ساختنش.

من ۱۷ سالم بود که ۱۷ اگن رو دیدم. هنوزم میگم قشنگ بود. و میگم واقعا چه کاریه وقتی میشه با ۹۰ دقیقه همون محتوایی رو گرفت که اگر سریال میدیدی؛ اونو محتوا رو می‌گرفتی، بری سریال رو ببینی... اونم کره‌ای 😫

حالا این بار کره‌ای ها فیلم آمریکایی بازسازی کردند... ولی من یکی از قشنگ ترین فیلم‌های بازسازی شده توسط هالیوود رو دیدم که اصلش کره‌ای بود. انگار نسخه کره‌ای سه قسمت بود، منم هالیوودی رو انتخاب کردم. واقعا درجه یک بود. خیلی دوستش داشتم، ولی بازم معلوم بود روحش کره‌ایه 🤣

ولی برعکس برام جالبه بدونم اون ۱۷ اگنِ داغون رو چطوری تبدیل کردن به یه فیلم کره‌ای تمیز بدون صحنه 🤣

من نمی‌فهمم دهه هشتادی‌ها و اواخر هفتادی‌ها، چرا کره‌ای می‌بینند آخه!

میمیک چهره‌شون، صداهاشون، لاغر بودنشون 😬 خیلی داغونه...

بعدش هم ۱۷ اگن کلیشه‌ای نبود. کمدی رمانتیک تینیجری بود برای همین اغراق داشت‌ و از جنگ ستارگان هم استفاده کرده بود برای بامزه شدنش.

ضمنا واقعا اوضاع دبیرستان‌های آمریکا خیلی بدجوره. حالا در همه ایالت‌ها قطعا اینطور نیست ولی اینایی که بود خیلی دور از واقعیت نبود. البته پارتی گرفتن بدون حضور بزرگترها خیلی توهمی بود.

ضمنا ضمنا... واااای! اصلا سینمایی املت نیست؛ سریال قرمه سبزی! اتفاقا سریال یعنی ده روز پشت سر هم املت؛ سینمایی یعنی یک بار قرمه‌سبزی خوردن.

کی میاد یه بار قرمه سبزی رو به هوس ده وعده املت رها کنه؟ اح اح اح 🤣

ولی حالا به خاطر گل روی تو، من سریال اون فیلمی که تو کامنت قبلیم معرفی نکرده بودم رو هم می بینم میایم نظرم رو میگم. شاید یه ذره ملو شده بود.

نظرم تغییر کرد. جالب بود. کلا ایده رو پرورونده بودند.

چند قسمت بود سریالش؟