تو سریال صد نفر یه روش اعدام خاص وجود داشت؛ بدین صورت که تک تک اعضای قبیله میومدن به فردی که میخواستن اعدامش کنن یه زخم می‌زدن و به نوعی انتقام شخصی‌اشون رو ازش می‌گرفتن، و متهم ذره ذره بخاطر زخم‌های متعدد و خونریزی زیاد می‌مرد‌.

به اون بی‌شرفی فکر می‌کنم که تو خاک خودش ریزپرنده و بمب آورده و به سرزمین خودش حمله می‌کنه، به خائن پست فطرتی که خونه زندگی مردم خودش رو داره خراب می‌کنه، به قاتل بچه‌های کوچیکی که تو خواب آوار رو سرشون ریخته شده...

وطن‌فروشی یه مرحله دیگه‌ای از بی‌ناموسیه. 

با همچین بی‌ناموس‌هایی چه باید کرد؟ 

به نظرم روش سریال برای این اشخاص خیلی خوب و مناسبه. 

+ شخصا عاشق هم وطن‌هایی شدم که خودجوش رفتن وانت‌های مشکوک رو تفتیش کردن و راننده‌ی حامل ریز پرنده رو کتک زدن‌. آخ که چقدر چسبید. 

++ برای غدیر یه بخش دیوار غزه آماده کرده بودیم تا درمورد تحریم کالاهای اسرائیلی حرف بزنیم. این برای قبل شروع جنگ بود. وقتی اجراش می‌کردم به نظرم مسخره بود، این تحریم باید خیلی سال قبل شروع می‌شد نه که تازه الان در حال تبیین این ماجرا باشیم. اما خب باز ماهی رو هر وقت از آب بگیری بهتر از اینه که کلا از آب نگیری. جان مادرتون این کالاها رو نخرید. هرجا دیدید می‌خرن اعتراض کنید. به مغازه‌هایی که میفروشن اعتراض کنید. مثل این می‌مونه ما پول اسلحه‌ای که به سمتمون گرفته میشه رو خودمون از جیب خودمون پرداخت کنیم! همینقدر احمقانه!!!!

+++ بیانی‌هایی که دست به قلمتون خوبه، یکم شعر و متن حماسی خلق کنید. تکراری نشه ادبیات حماسی‌امون. باتشکر :دی